امید

در هر روز چند دقیقه‌ای، نیم ساعتی یک ساعتی در آیات الهی تفکر کنیم، تا

خدای تعالی از حالت حیوانیّت ما را بیرون بیاورد و انسان قرار دهد  و مثل

همه‌ی مردم که هیچ به فکر حقیقت و حقایق نیستند نباشیم . اگر یک شبانه

روز بر ما گذشت که بعید است و آن چنان غافل بودیم که درباره‌ی خدای تعالی

و صفات پروردگار تفکّر نکردیم و اهمیّت هم ندادیم باید عرض کنم یا روحمان

مریض است یا خدای نکرده  مرده است. چرا؟ برای اینکه روح غذا می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهد

اگر یک نفر یک شبانه‌روز غذا نخورد شما می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گویید این مریض است، ذائقه

ندارد، احساس گرسنگی نمی‌کند، اگر بیشتر ادامه پیدا کرد می‌‌‌‌‌‌‌‌‌گویید این

مرده است، روح انسان هم همینطور است. غذای او تفکّر در آیات الهی است،

غذای او توجّه به پروردگار است، غذای او انس با خداست،. خدای تعالی در

قرآن مجید فرموده: وَالَّذِینَ جَاهَدُوا فِینَا العنکبوت/69 کسانی که در راه ما

جهاد می‌‌‌‌‌‌کنند یعنی صبح از خواب بلند شدند، یا قبل از اذان صبح از خواب بلند

شدند، نماز شبشان را خوانده‌اند، یک مقدار تزکیه‌ی روح پیدا کرده‌اند، و بعد

نشسته‌اند تا اذان صبح دقایقی وقت دارند درباره‌ی آیات الهی فکر می‌‌‌‌‌کنند،

که الَّذِینَ یَذْکُرُونَ اللَّهَ قِیَامًا وَقُعُودًا وَعَلَى جُنُوبِهِمْ؛ یا می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌روند زیر آسمان به

آسمان نگاه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند و این آیات را تلاوت می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند، که در اختلاف این شب و

روز، انسان وقتی به آسمان نگاه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند این ستاره‌ها به آن بزرگی که کره‌ی

زمین ما در مقابل آنها بسیار کوچک است، این اختلاف شب و روز، وَاخْتِلَافِ

اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ لَآیَاتٍ لِأُولِی الْأَلْبَابِ آل عمران/190 می‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهید صاحب مغز

باشید؟ می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهید صاحب فکر باشید؟ می‌‌‌‌‌خواهید از حیوانات بروید بیرون و

دارای مغز بشوید؟ مغز، خیلی مهم است. خدا هم در قرآن می‌فرماید: لِأُولِی

الْأَلْبَابِ برای صاحبان مغز، اینها آیات الهی را در شب و روز مشاهده‌می‌کنند.

الَّذِینَ یَذْکُرُونَ اللَّهَ قِیَامًا وَقُعُودًا، اوّل قیام در زیر آسمان انسان نگاه به آسمان

می‌‌کند این آیات مستحب است که انسان وقتی برای وضو گرفتن می‌‌آید زیر

آسمان، آنجا این آیات را قبل از نماز شب بخواند. تفکّر می‌‌کند، با

دوستانش یک قدم بلندی بر می‌‌دارد، اگر شما خواب بودید و دوستانتان

مشغول نماز شب بودند و در آیات الهی تفکّر کردند، مثل آن فردی است با یک

قافله‌ای حرکت کرده می‌‌خواهد به مقصدی برود و آن شخص می‌‌خوابد،

عقب می‌‌افتد، آیا بعدش برسد یا نرسد؟ آیا بتواند جبران کند یا نتواند؟

 

از فرمایشات استاد سید حسن ابطحی